|
![pict1275.jpg [144x121]](pict1275.jpg)
|
Grada Kleinhesseling werd 83 jaar geleden in Breedenbroek geboren, in een groot gezin. Als twaalfjarig meisje ging ze aan het werk op de boerderij
en sindsdien heeft ze altijd hard gewerkt. Ze trouwde op 6 december 1946 met Dirk Jan van Kouteren. Ze gingen inwonen bij Dirks ouders aan de Tammeldijk. Samen kregen ze drie kinderen, Gerrit, Jo en Dick, op wie ze dol was. De kinderen hebben haar ervaren als een lieve en zorgzame moeder. Ze was er voor je én stond altijd met een natje en een droogje klaar. Ze was ook wat minder streng en iets toeschietelijker dan vader.
Van Lintelo verhuisden ze naar Aalten. Daarna ging het naar Winterswijk, daar woonden ze vier jaar. In Winterswijk heeft Grada het niet zo naar de zin gehad, ze kon er maar moeilijk aarden. Ze verhuisden naar de Willem Barendszstraat en hebben daar ruim veertig jaar met verschrikkelijk veel plezier gewoond. In 1988 overleed haar man Dirk Jan. Een moeilijke tijd, maar ook een tijd waarin ze veel steun aan haar geloof had. De laatste jaren woonde ze aan de Smitskamp.
Grada genoot van haar acht kleinkinderen. En vol trots vertelde ze over haar vijftien achterkleinkinderen. Als je bij haar kwam kreeg je altijd verhalen over de klein- en achterkleinkinderen te horen.
Grada hield van handwerken, breien, borduren, kussens maken en noem maar op. Maar ook reizen vond ze prachtig. De Smitskampmiddagen in 'Kom d'r in' miste ze nooit. En natuurlijk zaten ook daar reisjes en uitstapjes aan vast. De laatste maanden ging haar gezondheid steeds verder achteruit. Dochter Jo bleef met haar man aan de Smitskamp, zodat moeder thuis kon blijven om het laatste stukje te gaan. Een intensieve tijd. Een tijd ook met een lach en een traan. Grada
hield de voor haar zo kenmerkende gein en humor vast. Toen Jo eens zei: 'Je zit in de laatste trein, ma', zei ze: 'Ja, maar volgens mij is het een boemeltje, want het duurt wel allermieterst lang'. Ze aanvaarde het naderende levenseinde in het volste vertrouwen dat ze bij God geborgen mocht zijn. Ze bleef positief en je hoorde haar niet klagen. Op 18 november blies ze haar laatste levensadem uit. Tijdens de afscheidsdienst, die ik samen met Grada had voorbereid, lazen we uit Psalm 23. 'De Heer is mijn Herder, Hij zorgt voor mij, Hij doet mij neerliggen in grazige weiden en leidt mij naar beken van rust.' Zo voelde Grada het ook en in datzelfde vertrouwen hebben we afscheid van haar genomen en haar in de schoot der aarde gelegd. Dat dit vertrouwen de kinderen, klein- en achterkleinkinderen ook tot kracht en sterkte mag zijn.
M.J. Koois
Generated by GreatFamilie2.2 update 2