Nicolette Cornellie Beekenkamp
Nicolette werd op 24-1- 1999 in haar appartement aan de Hoogstraat te Maassluis vermoord door haar 21-jarige neef, die haar met messen te lijf is gegaan.
Op internet vond ik het navolgende artikel:
(5 januari 2004) Onze bevindingen met de Nederlandse justitie !
Onze dochter Nicolette werd in de nacht van 24 januari 1999 door haar neef in haar eigen huis in Maassluis vermoord.
De dader is na zijn daad naar huis gegaan en heeft na een nachtje slapen zich aangegeven bij de politie in Schiedam.(zijn woonplaats). Op zijn aanwijzingen is politie Maassluis gaan kijken en hebben Nicolette gevonden.
2 Agenten in burger hebben ons de bittere boodschap overgebracht en ons redelijk opgevangen totdat er vrienden en familie was. Met achterlating van enkele folders over slachtofferhulp en schadefonds geweld misdrijven zijn zij vertrokken en hebben nooit meer iets van zich laten horen. Ook van de gemeente hebben wij nooit iets vernomen.
Waarom brengt justitie slachtofferhulp niet op de hoogte van dit soort misdaden zo dat zij een helpende hand toe kunnen steken voordat het slachtoffer en/of de nabestaande in een te diepe put vallen. Na verloop van tijd hebben wij zelf slachtofferhulp gebeld.
Dit moet je wel zelf doen en op het moment dat je het diepst in de put zit bel je dan.
Van slachtofferhulp mevr. Tineke Fiegen hebben wij redelijk veel steun gehad tijdens onze bezoeken aan de rechtbank. Zij was het ook die ons in contact gebracht heeft met de officier van justitie (de naam van deze mevr. zijn we helaas vergeten) maar zij heeft ons goed te woord gestaan. Wij mochten het proces verbaal inzien (zij had op ons verzoek de foto's er uitgehaald).
Wij en onze kinderen kregen ruim de tijd om het een en ander in te zien en uit te pluizen.
Op mijn vraag wat kan ik de dader aandoen (je zou hem op dat moment wel kunnen wurgen) kregen we als antwoord als nabestaande kan je niets doen, mocht er iets met de dader gebeuren zijn wij als eerste verdacht.
Deze officier van justitie vertelde ons dat zij zich terug trok van deze zaak en dat de nieuwe officier van justitie de heer Notenboom onze zaak verder zou behandelen, zij vroeg ons namens Mr. Notenboom een afspraak met hem te maken voor een later tijdstip.
Deze afspraak hebben wij dan ook graag gemaakt en wij zijn enkele weken later op bezoek geweest bij Mr. Notenboom. Hij heeft ons goed te woord gestaan en ons een heleboel duidelijk gemaakt omtrent de gang van zaken tijdens de rechtszitting.
Ook aan hem heb ik de vraag gesteld wat kan ik de dader aan doen.
Zijn antwoord was als nabestaande kan je weinig doen maar je kan tijdens de rechtszitting een schade claim indienen via een bestaand formulier nl. Voegingformulier benadeelde partij in het strafproces . Er is ook een folder hierover en deze heet voegen in het strafproces.
Dit is een folder uit 1998 van het Min. van Justitie en deze moet bij alle rechtbanken zijn.
Hij vertelde ons dat we de kosten moesten opmaken welke gemaakt en nog te maken zijn, echter we moesten niet te veel in details gaan anders zou het mogelijk zijn dat de rechtbank het terug zou verwijzen naar het kantongerecht.
Wij zijn ook met de vraag wat kan ik de dader aandoen en zou het mogelijk zijn het proces-verbaal in te zien bij een advocaat in Maassluis geweest. Deze kon ons geen antwoord geven. Proces-verbaal inzien zal zeer moeilijk worden en als nabestaanden kan je niets tegen de dader beginnen. Wij vragen ons af hoe het mogelijk is dat de ene officier van justitie en de advocaat niets weten omtrent dit Voegingformulier terwijl de andere het op zijn bureau had liggen.
Wij zijn op de rechtszitting geweest en omdat wij vrienden meegenomen hadden om ons tegen eventuele uitvallen naar de dader te beschermen werden wij boven op de publieke tribune achter glas gezet.
Tijdens de ontvangst werd ons gevraagd waar is het slachtoffer (bij een moordzaak)
Wij werden ontvangen in een centrale hal met veel te weinig stoelen.
Ook waren in die zelfde ruimte de familie en bekenden van de dader.
Tevens was het een doorloop voor andere rechtszalen wat je gemoedsrust niet ten goede komt.
Voor de rechtszitting heb ik het Voegingformulier aan de gerechtsdeurwaarder gegeven met de vraag dit in het proces mee te laten nemen dit was geen bezwaar.
Tijden het proces heeft de president van de rechtbank mij verzocht naar voren te komen om de eis toe te lichten.
Er viel niet veel toe te lichten want alles stond op papier.
Maar de rechtbank accepteerde mijn uitleg en nam de eis in de zitting mee.
De eis van de Officier van Justitie was 6 jaar gevangenis straf en TBS.
Verder verliep alles zoals het hoorde en de uitspraak was 14 dagen later.
Wij waren teleur gesteld over de eis wat is nou 6 jaar op een mensenleven.?
14 dagen later was de uitspraak gelijk aan de eis Incl. de claim. Wat ons mee viel want meestal gaat er nog wat af.
Na de uitspraak hebben we nog met Mr. Notenboom gesproken en deze vroeg ons onder andere of we op hoogte wilde blijven omtrent het wel en wee van de verdachte. Wij hebben hiermee ingestemd en dan ook keurig een bevestiging van het vonnis gehad. Daarna niets meer over de dader. Wel een brief waarin stond dat we geen stappen moesten ondernemen om de claim te innen alles zou via het Centraal Justitieel Incasso Bureau in Leeuwarden geïnd worden.
Later kregen we bericht dat er een regeling getroffen was, hij zou Fl. 25.00 per maand aan ons afbetalen.
Dat kon nog wel even duren voor hij aan ca.Fl.13.000,00 was.
Hij heeft redelijk trouw ongeveer 2,5 jaar betaald . Ineens werd het totale rest bedrag over gemaakt.
Wij vroegen ons af of hij een kraak gezet had in de gevangenis .
Tot zover ging alles redelijk, alleen we hoorden niets over hoe het verder met de dader ging (waar en hoe lang hij zat).
Ongeveer 3,5 jaar na het gebeurde bemerkten we (bij navraag bij justitie over hoe het verloop was van zijn gevangenschap) dat hij al geruime tijd in een TBS kliniek zat.
We vroegen ons af hoe dit mogelijk was en wij kregen van de justitie te horen dat ze daar geen inlichtingen over konden geven.
Wel waren ze bereid ons in contact te brengen met de inrichting waar hij zat. Wij hebben contact gehad met de inrichting de Kijvelanden in Rhoon. Dit is maar 25 km bij ons vandaan.
In Januari 2003 zijn er 2 dames van de Kijvelanden bij ons thuis geweest. Zij werden met gemengde gevoelens door ons ontvangen. Het gesprek liep redelijk, echter op rechtstreekse vragen werd een ontwijkend antwoord gegeven.
b.v. Waarom zit hij ,voordat hij zijn straf uitgezeten heeft al in de TBS kliniek.
Zij beloofde ons dat ze ons op de hoogte zouden houden van eventuele proefverloven. Dit hebben ze ons schriftelijk medegedeeld.
In die brief stond ook dat ze ons niet op de hoogte houden wanneer de 2 jaar in de TBS kliniek voorbij zijn en de rechter moet beslissen over nog 2 jaar in de TBS kliniek of voorwaardelijk in vrijheidstelling.
Bij de brief had men een folder gedaan over de instelling de Kijvelanden.
In deze folder stond duidelijk dat als een verdachte 1/3 van zijn straf er op heeft zitten hij de rechter kan verzoeken met TBS aan te vangen. Wij hadden heel anders gereageerd als we dit van te voren wisten.
Ik ben toen weer naar de justitie in Rotterdam gaan bellen (met de wet TERWE in de achterhand) waarom we niet zoals op de rechtszitting beloofd was we op de hoogte gebracht waren omtrent de veranderingen van de verblijfplaats van de verdachte.
Deze vraag is een ramp bij slachtoffer informatie. Men begrijpt het niet of wil het niet begrijpen . Ik heb diverse mensen aan de bel gehad en hen de problemen verteld.
Steeds werd ik weer doorverbonden en eindelijk kreeg ik iemand die mij vertelde dat ze het originele vonnis zou opsturen. Dit heb ik al sinds de uitspraak was mijn antwoord. Wat wil U dan???? Pas 4 keer uitgelegd. Dus nog maar eens verteld dat wij op de hoogte moeten zijn wat er met de verdachte gebeurd. Ik wil in ieder geval weten waar en hoe lang hij heeft gezeten en een schriftelijke bevestiging dat als er een vervolg zitting komt voor wijziging in de TBS dat wij tijdig daarvan op de hoogte gebracht moeten worden. Aan het eind van het gesprek beloofde ze mij de gegevens toe te zenden. Wij hebben een schrijven gehad waarin bevestigd werd dat wij op de hoogte blijven van eventuele vervolgzitting en waar en hoe lang hij heeft vast gezeten. Alleen missen we ca.8 maanden ( misschien ontsnapt?)
Ik wacht nog op gegevens over deze 8 maanden.
Totaal heeft het ongeveer 6 maanden geduurd voor wij de schriftelijke bevestigingen kregen voor iets wat ons tijdens de rechtszitting toegezegd was.
Waarom moeten nabestaanden alles in het werk stellen om te krijgen wat ze allang beloofd is?????
We waren gebleven dat de justitie ons een brief had gestuurd dat we op de hoogte zouden blijven wanneer de TBS rechtszitting zou zijn. Volgens eerdere gegevens zou dit voor 22 november moeten zijn.
Maar op 22 november nog steeds niets gehoord. Dus je raad het al de telefoon gepakt en via enkele dames degene aan de telefoon gekregen die ook de bewuste brief ondertekend had.Mijn vraag waarom ik nog niets gehoord had over de zitting en het intussen 22 november was kreeg ik als antwoord:Wij waren niet van plan U de brief te sturen want wat heeft U er aan het kan best emotioneel zijn. Ik deze dame als antwoord gegeven dat ik er op stond deze brief te ontvangen en het onze zaak was of wij wel of niet naar de zitting zouden komen. Per omgaande post hebben wij de brief gekregen en de zitting zou 12 december zijn,ook stond er in de brief dat de zitting openbaar was dus wij welkom waren.
Op 12 december zijn Lenie, Piet en zoon Arthur naar de rechtbank gegaan en wij troffen in de wachtruimte de vader van de verdachte (onze zwager) aan. De zitting was er een van de meervoudige kamer.
De zitting verliep enerverend want de verdachte was er ook met z'n advocaat.
Nadat de medewerker van de TBS kliniek gehoord was en de officier van justitie zijn verhaal gehouden had, kreeg de advocaat het woord en toen gingen onze haren overeind staan.
Want uit zijn pleidooi bleek dat de verdachte, volgens een second opinion niet aan de ziekte van ASPERGE lijdt.
Op grond hiervan vroeg hij vrijspraak.
Was 7 weken in het Pieter Baan centrum dan voor niets geweest?
De medewerker van de TBS kliniek stelde 2 jaar verlenging voor en de officier van justitie eiste dit.
De rechtbank schorste de zitting voor 15 min. en in deze 15 min. zag ik kans om met de advocaat een gesprek aan te gaan. Je begrijpt dat hij niet dieper op de zaak kon ingaan, maar op mijn vraag wat zou er gebeurd zijn bij tijdens de eerste rechtszitting bekend was dat hij niet leed aan de ziekte van Asperge, dan zou hij 12-15 jaar gehad hebben volgens deze advocaat. In dat geval zouden we minstens 8 jaar van hen verlost zijn. De rechtbank heeft na de schorsing uitspraak gedaan en hem veroordeeld tot 2 jaar TBS.
Na de zitting hebben we nog even met zijn vader nagepraat en op mijn vraag als je iets weet over in beroep gaan wil mij dat dan laten weten.Nou daar hoef je niet lang op te wachten was zijn antwoord want ze gaan in hoger beroep.
Dus maar weer de mevrouw bij de rechtbank gebeld en deze beloofde mij zo gauw er iets bekend was dit ons mee te delen. De mededeling volgde al snel en wij kregen ook medegedeeld dat het hoger beroep in Arnhem zou dienen. Tevens stond er in de brief een telefoon nummer van de rechtbank aldaar wat we zouden kunnen bellen om informatie. Ik heb dit telefoon nummer gebeld en kreeg een keurige mijnheer aan de telefoon aan wie ik mijn vragen voor legde. O mijnheer Beekenkamp wij zullen U op de hoogte houden wanneer de zitting is, vermoedelijk eind maart. Op mijn vraag of ik hiervan een bevestiging zou kunnen krijgen kreeg ik als antwoord dat doen we niet maar als we iets beloven doen wij dat ook. Ik heb hem toen maar verteld wat ons in Rotterdam overkomen is dus was mijn vraag niet zo vreemd. Maar we kregen geen bevestiging. We wachten maar af.
Het vervolg na de zitting van december in Rotterdam. Uitspraak 2 jaar blijven zitten
Hij is toen in hoger beroep gegaan en de zitting was op 29 maart in het gerechtshof in Arnhem.
Wij Piet, Lenie en Arthur waren hierbij aanwezig.
Ik had op aanraden van een advocaat een brief naar de advocaat generaal van het gerechtshof in Arnhem gestuurd met onze problemen omtrent de verdachte. Ik heb per omgaande een antwoord gehad wat voor ons zeer bevredigend was.
Hij schreef dat indien mogelijk hij ons even te woord zou staan.
Wij hebben hem voor de zitting even gesproken en dat even kwam omdat de zaak waar wij voor kwamen naar voren gehaald werd omdat voor de andere zaak de advocaat niet aanwezig was. Jammer maar het was niet anders.
Hij vond dat de zaak er voor ons redelijk voor stond gezien de papieren die hij had.
Tijdens de zitting kwam de verdachte met het verhaal dat een dokter in de TBS kliniek gezegd had dat hij zo goed als genezen zou zijn. Dit werd door zijn advocaat beaamd.
De voorzitter van de rechtbank vond dat hij niets aan mondelinge toezeggingen had.
Voor hem lag een schrijven van de kliniek waarin verklaard werd dat hij nog niet genezen was en verdere behandeling noodzakelijk was. Er werden nog enkele andere goede dingen van de dader naar voren gebracht maar deze werden redelijk vlot van de tafel geveegd. Voor ons was dit een reden om te vertrouwen dat de TBS verlengd zou worden.
Uitspraak op Vrijdag 9 april.
Op 9 april naar Arnhem gebeld om de uitslag. Ik kreeg een aardige dame aan de lijn en deze kon mij vertellen dat de zitting aangehouden was tot 28 juni. Men wil toch de dokter uit de kliniek horen. Dit was voor ons best een teleurstelling.
Ik heb van zijn vader gehoord dat de kans toch wel bestaat dat het gerechtshof aan zal nemen dat hij niet de ziekte van Asperge heeft en hij op deze grond misschien vrij zal komen?????
Ik heb in een brief aan de Advocaat Generaal in Arnhem gevraagd of hij mij kon vertellen wat er gebeurd als hij vrijgesproken wordt van het feit dat hij de ziekte van Asperge niet heeft.
Immers als dat niet klopt, klopt ook zijn gevangenisstraf niet want zonder de ziekte zou hij volgens zijn Advocaat 12-15 gehad hebben. Ik ben benieuwd wat ik voor antwoord krijg.
Ook blijf ik met het probleem zitten wat gebeurd er met de 14 maanden welke hij nog niet uit gezeten heeft. Immers 6 jaar +TBS is 4 jaar zitten dan TBS. Hij is immers al na 2 jaar en 10 maanden in de TBS kliniek opgenomen. Dit mag volgens de folder van de TBS kliniek maar daar staat niet in wat er met de resterende 14 maanden gebeurd. Ik heb in een brief naar de officier van justitie in Rotterdam om opheldering gevraagd. Ik wil graag weten, al moet ik naar onze volksvertegenwoordigers, wat er gebeurd als hij de ziekte van Asperge niet heeft met de gevangenisstraf. En waar in de wet staat wat er met de resterende gevangenisstraf gebeurt i.v.m.het TBS geval. Voorlopig wacht ik even de antwoorden af.
P.J. Beekenkamp
Generated by GreatFamilie2.2 update 2